Ποίηση – Πέντε μαντινάδες για την προδοσία –
Ποιήματα * Μαντινάδες Άνθρωπε ελαφρόμυαλε, να μην προδίνεις, διότι την προδοσά όλοι αγαπούν, μα όχι τον προδότη. Ήταν τα χάδια σου γλυκά, τρελή μου πεταλούδα, μα το φιλί σου ψεύτικο,…
Ποίηση – Χώρα προδομένη-
Ποίημα Χώρα ηρώων, χώματα ιερά, κοιτίδα των τεχνών και των γραμμάτων, περήφανη παλιά αρχοντοκυρά πρωτοφανή βιώνεις συμφορά στα νύχια ανθρωπόμορφων τεράτων, ξένων και ημετέρων, κι’ ανέντιμων εταίρων. Ορδές των Ούννων,…
Ποίηση – Αμμόχωστος –
Ποίημα Του Τελαμώνα αρχαία Σαλαμίνα, χρυσή της Μεγαλόνησου βιτρίνα, Αιγύπτια Αρσινόη ανθηρή, Φράγκοι, Άραβες σε είχαν κατακτήσει, η μπόχα Τούρκων έχει εξαφανίσει το κλέος της Θεοδώρας, το βαρύ. Πικρό το…
Ποίηση – Αγάπη πρώτη –
Ποίημα Κάθε βραδιά, πριν η καρδιά φιλιά σου στείλει με τ’ αγέρι, κλαίει, γιατί αναζητεί την Άνοιξη που σ’ είχε φέρει. Σε αγαπά, για σε χτυπά. Τι κι’ αν μονάχη…
Ποίηση – Φεύγουν τα νιάτα –
Ποίημα (Διπλό Πετραρχικό σονέτο) Μάνα Ελλάδα, φεύγουν για τα ξένα, ακολουθώντας προαιώνια μοίρα, τα νιάτα σου, σωστή κοσμοπλημμύρα, με βέλη στην καρδιά τους καρφωμένα. Μανάδες με τα μάτια δακρυσμένα,…
/pixabay.com/photos/
Ποίημα – Φ α ί δ ρ α –
Ποίημα Φέγγεις, κεράκι τόσο δα, σαν δέκα ήλιοι, Άνοιξης ποίημα, τελευταία μου χαρά, Ίσως μα νότα του ξανθόμαλλου Απρίλη, Δυο μάτια που με λιώνουν, λαμπερά! Ρόδο, που ήρθες να στολίσεις…
ΠΕΡΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Φτώχεια, λοιπόν, παντού επικρατεί, στις τσέπες, στα μυαλά, σ΄όσα μας πούνε, σ΄ελπίδες, όνειρα, υγεία, κάθε τι, μέχρι γραβάτες, που οι λέτσοι τις μισούνε … Μα, η μεγάλη φτώχεια, δυστυχώς, είναι…
ΤΑ ΦΡΙΧΤΑ ΜΑΝΤΑΤΑ
Πατρίδα μου, άγια χώματα, ιερά σπιτάκι μου, που μ΄έχεις μεγαλώσει, φονιάδες, που μας έχουνε σταυρώσει, φριχτά μαντάτα στείλαν! Τρομερά !!! Να φύγουμε! Να πάμε μακριά σ΄άλλη πατρίδα, άλλο αραξοβόλι. Κατάστηθα…
ΦΩΤΟΥΛΑ
Φως κάποιου άστρου, άστρου μακρινού. Ωραία μάτια! Άνοιξης λουλούδι! Τρέμει η σκέψη, χίλια όνειρα στο νου. Όνειρα πλάνα. Μιας αγάπης αγγελούδι. Ύστερα σβήνουν … Κάποιο δάκρυ αργοκυλά. Λες και στα…
Δεν παρακρατούμε τα δικαιώματα